Massage is zo oud als de mensheid zelf, want aanraken of wrijven is het eerste instinctieve antwoord op pijn en zwakte. Al meer dan 5000 jaar geleden werd in China een begin gemaakt met het bestuderen van de effecten van massage. Terwijl men in het Oosten de massagetechniek cultiveerde en frequenter toepaste, verdween gedurende de middeleeuwen in het Westen de techniek helemaal. In Europa heeft het tot de zestiende eeuw geduurd voor massage werd ‘herontdekt’, maar dan wel op een manier die meer anatomisch en fysiosociaal gericht was. Aan het eind van de negentiende eeuw raakte massage weer wat op de achtergrond, omdat het gebruik van betere medicijnen mogelijk werd en men massage als ‘ouderwets’ ging beschouwen. Gedurende de Eerste Wereldoorlog werd aan het front echter veel gebruik gemaakt van massage om verwondingen te verlichten – uit nood geboren omdat er geen medicijnen voorhanden waren. Tegenwoordig wordt massage weer op waarde geschat. Door drukken en kneden werkt massage zeer ontspannend en stimulerend en heeft niet alleen een weldadige uitwerking op de huid maar ook op het spierstelsel, de bloedcirculatie en de energiekanalen. Afgezien van technische kwaliteiten, geeft massage de gelegenheid om op een eenvoudige manier terug te gaan naar de allereerste beginselen van lichamelijk contact. De beleving van aanraken en aangeraakt worden is door de moderne levenswijze volkomen op de achtergrond geschoven, terwijl het een essentieel onderdeel is van ons welbevinden. Door de strelingen van zachte, verzorgende handen wordt een contact geboren dat de ontvanger de gelegenheid geeft zich te ontspannen, waardoor de zelfhelende krachten in het lichaam beter hun werk kunnen doen. De belangrijkste invloed van massage is die op het spierstelsel. Spieren die gespannen zijn, die ´vastgeknoopt´ zitten, die hun veerkracht hebben verloren of door een ongeval of ziekte in functie zijn achteruitgegaan kunnen worden ontward, geactiveerd of juist tot rust worden gebracht, al naar gelang de manier waarop ze worden behandeld. Het opnieuw in evenwicht brengen van de spierfuncties heeft een stimulerende werking op de bloedcirculatie en de activiteiten van de lymfevaten. Een massagebehandeling heeft zijn invloed op de huid, het onderhuidse bindweefsel, de kapsels en banden, de spieren, de bloedvaten en de zenuwen. De massagebehandeling vindt plaats aan de hand van de diagnose die de natuurgeneeskundige stelt en/of op basis van de anamnestische en onderzoeksgegevens. Bij het onderzoek zijn inspectie (verkleuringen, intrekkingen, zwellingen, atrofieën) en palpatie (verhardingen, hypertonieen, volumeveranderingen, pijnplaatsen enzovoorts) belangrijk. Bij de massagebehandeling kan gebruikt gemaakt worden van een aantal handgrepen als intermitterend drukken, strijken/ wrijven (effleurages), kneden en frictioneren.
Bij een massage wordt voornamelijk gebruik gemaakt van natuurlijke basisoliën en aromatherapie, omdat hiermee dieper gewerkt kan worden op alle niveaus.